Szeflera – od A do Z w uprawie domowej

Szeflera to roślina, która skradła moje serce swoimi pięknymi, dłoniasto złożonymi liśćmi. Przez lata uprawy nauczyłem się, że odpowiednio pielęgnowana potrafi być wdzięczną i niewymagającą towarzyszką w domu.

Charakterystyka szeflery

Szeflera (Schefflera) należy do rodziny araliowatych i występuje w kilku odmianach. Najczęściej spotykaną w naszych domach jest szeflera drzewkowata (Schefflera arboricola) oraz szeflera aktynokarpowa (Schefflera actinophylla). W warunkach domowych może osiągnąć wysokość do 2-3 metrów, choć zwykle zatrzymuje się na wysokości około 1,5 metra. Jej charakterystyczne liście składają się z kilku lub kilkunastu mniejszych listków ułożonych promieniście, przypominających dłoń. Występuje w różnych odmianach kolorystycznych – od jednolicie zielonych po variegata z kremowymi lub żółtymi wzorami.

Idealne stanowisko dla szeflery

Szeflera najlepiej czuje się w jasnym miejscu, ale bez bezpośredniego nasłonecznienia, które może poparzyć jej liście. Doskonale sprawdzi się przy oknie wschodnim lub zachodnim. Przy oknie południowym warto zadbać o lekką firankę lub rolety, które będą filtrować intensywne promienie słoneczne. Temperatura w pomieszczeniu powinna wynosić 18-25°C – szeflera nie lubi zimnych przeciągów ani gwałtownych zmian temperatury. W okresie zimowym najlepiej trzymać ją z dala od kaloryferów, które mogą powodować przesuszenie powietrza.

Zasady podlewania

Podlewanie szeflery wymaga umiaru i wyczucia. Należy podlewać ją dopiero wtedy, gdy wierzchnia warstwa podłoża przeschnie (można to sprawdzić wsuwając palec na głębokość około 2-3 cm). W okresie wzrostu (wiosna-lato) wymaga więcej wody, zimą znacznie ograniczamy podlewanie. Istotne jest, aby nie dopuścić do zastoju wody w podstawce – szeflera nie lubi “moczyć nóg”. Najlepiej używać wody o temperaturze pokojowej, najlepiej odstałej. Dodatkowo, szczególnie w okresie grzewczym, warto zraszać liście, aby zwiększyć wilgotność powietrza wokół rośliny.

Nawożenie i pielęgnacja

W okresie wegetacyjnym (od marca do września) należy nawozić szeflerę co 2-3 tygodnie nawozem dla roślin zielonych. Zimą całkowicie rezygnujemy z nawożenia, dając roślinie czas na odpoczynek. Regularnie przecieramy liście wilgotną ściereczką, aby usunąć kurz i umożliwić roślinie lepszą fotosyntezę. Co jakiś czas usuwamy zżółknięte lub uszkodzone liście. Dla uzyskania bardziej zwartego i krzewiastego pokroju, można przyciąć jej wierzchołki – najlepiej robić to wczesną wiosną.

Przesadzanie i rozmnażanie

Młode rośliny przesadza się co roku wiosną, starsze co 2-3 lata lub gdy korzenie zaczynają wyrastać przez otwory drenażowe. Do przesadzania używamy uniwersalnej ziemi do roślin doniczkowych z dodatkiem perlitu dla lepszego drenażu. Szeflerę można łatwo rozmnażać przez sadzonki wierzchołkowe – wystarczy uciąć fragment pędu z 2-3 liśćmi i ukorzenić go w wodzie lub wilgotnym podłożu. Najlepsze efekty uzyskuje się, wykonując to wiosną lub wczesnym latem.

Najczęstsze problemy w uprawie

Żółknięcie liści najczęściej świadczy o przelaniu lub niedostatecznym nawożeniu. Brązowe plamy na liściach mogą pojawić się od zbyt intensywnego słońca lub zimnej wody użytej do podlewania. Gdy liście opadają, zwykle oznacza to zbyt niską temperaturę lub przeciąg. Jeśli na spodniej stronie liści pojawią się małe, brązowe tarczki, mogą to być tarczniki – szkodniki, które zwalczamy przecierając liście wacikiem nasączonym alkoholem lub stosując odpowiedni środek owadobójczy.